นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
[EXO - ChanBaek] #ชานแบคหวีดฟีทเอ็กโซ
แทนที่ชานยอลจะบินกลับเกาหลี แต่ดันต้องบินไปญี่ปุ่นแทน รู้มั้ยว่าแบคฮยอนคิดถึงมากแค่ไหน ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วออกไปเดทกับมินซอกฮย่องแทนละกัน ดูสิว่าครั้งนี้ชานยอลจะหึงแบคฮยอนมั้ย ไปอ่านกันเลย
ผู้เข้าชมรวม
270
ผู้เข้าชมเดือนนี้
6
ผู้เข้าชมรวม
270
หมวด : แฟนฟิคเกาหลี
อัปเดตล่าสุด : 10 พ.ย. 58 / 12:55 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
[OS] Title : #ชานแบคหวีดฟีทเอ็กโซ Paring : #ชานแบค Rate : 18+ Read: http://tl.gd/n_1snq32j แปะ #ชานแบคในฟุกุโอกะ #ชานแบคสามประเทศ
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
[OS] : านแบหวีฟีทเอ็โ
Paring : #านแบ
Rate : 18+
Hashtag : #านแบหวีฟีทเอ็โ
ผมอยู่ที่สนามบินเี่ยไฮ้รับ ำลัะบินลับไปที่ี่ปุ่นอีรั้ าราานผมแน่นมาริๆ แ่ถึแม้ว่ามันะเป็นอย่านั้น ผม็ยัอยาที่ะทำานหนั เพื่อแฟนลับทุนที่รอิามผลานอพวเราอยู่ยัไล่ะรับ
อนนี้ผมเ้ามานั่รอใล้ับประูทาออ่อนึ้นเรื่อแล้ว และ็ไม่ลืมที่ะโทรหา 'แบฮยอนนี่' อผม้วย
"แบฮยอนนี่"
"ว่าไรับ ที่รั"
แบฮยอนรับสายและพูประโยนี้เหมือนอย่าเย
"โทรมารายานัวสิรับ เบบี๋"
ผมอบเล่นับแบฮยอนลับไปอย่านั้น
"ปาีแบบนี้แล้วันะหนีไปไหนไ้ล่ะ?"
แบฮยอนหัวเราะอบใ
"ถึนายิหนี ัน็ะไปลาอนายลับมาหาันอยู่ีนั่นแหล่ะ"
"้า~ านยอลฮย่อนแมน"
แบฮยอนหัวเราะอีรั้ นผม้อหัวเราะามไป้วย
"แล้วทำไรอยู่หรอ?"
ผมวนแบฮยอนุย่อ
"รอมินอฮย่ออยู่น่ะ ันฝาเาไปื้ออที่อีมา์ทให้น่ะสิ"
"เี๋ยวนี้อะไร็มินอฮย่อลอเลยนะ"
ผมแล้แหย่แบฮยอนลับไป
"ไหนว่าไม่หึแล้วไล่ะ?"
"็ไม่ไ้หึสัหน่อย แ่รู้สึหมั่นไส้... นน่ารั"
ผมหัวเราะึ้นเบาๆ หลัาที่พูบ โยเน้นเสียที่สามำสุท้าย
"บ้า..."
ผมไ้ยินเสียแบฮยอนพูำนี้เบาๆ นะ
"เือบลืมบอ วันนี้ันไม่ไ้ลับเาหลีนะ แ่ว่าไปี่ปุ่น่อเลย แล้ว็ะรอนายับเพื่อนๆ อยู่ที่นั่น"
"พูริ?!"
แบฮยอนถามผม
"ทำไม? ิถึันหรอ?"
"เปล่า! ถ้านายไม่ลับ ันะไ้ไปเทับมินอฮย่อ่าหาล่ะ"
"พูริ?!"
ผมถามเสียเ้ม ่อนที่แบฮยอนะพูย้อนลับมาว่า
"เี๋ยว็รู้"
"ลับมาแล้วหรอ?"
แบฮยอนถามออไป หลัาที่เห็นมินอฮย่อเินเ้ามาในหอ
"อ่ะ! อที่นายฝาื้อ"
มินอยื่นถุพลาสิสีำส่ให้ับแบฮยอน ่อนนั่ลบนโฟา
"อบุมารับ"
แบฮยอนไม่ลืมที่ะยิ้มหวานลับไปให้ับมินอ
"ูโฮล่ะ?"
มินอถาม
"ใล้ถึแล้วล่ะ เมื่อี้พึ่โทรมาบอว่าำลันั่รถแท็ี่ลับมา ฮย่อเาเอแฟนลับ่อนึ้นรถ้วยล่ะ เลย้อเอร์วิสันนิหน่อย"
แบฮยอนเล่าไปยิ้มไป
เสียประูห้อใรนหนึ่เปิและปิัึ้น ามมา้วยเสียลารอเท้าแะที่ั่อเนื่อเ้ามานถึห้อรับแ
"ไ เฮุน"
มินอับแบฮยอนทัึ้นเือบพร้อมัน เมื่อเห็นน้อเล็เินเ้ามา
"หิว้าว ว่าะออไปหาอะไรินหน่อย ฮย่อไป้วยันมั้ย"
มัเน่อเราทำหน้าายู่ยี่บ่บอว่าหิวัแล้ว
"ไม่้อไปหรอ เี๋ยวูโฮ็ลับมาแล้ว เห็นบอว่าะทำออร่อยให้ินัน้วย"
มินอบอเฮุน เพราะเานัับูโฮไว้เรียบร้อยแล้วเรื่อที่ะิน้าว้วยัน
"สวรร์อมัเน่"
เฮุนอุทานเบาๆ ่อนเอนัวนั่พิโฟา
"วันนี้านยอละลับมาที่นี่ใ่ป่ะ?"
เฮุนถามึ้น
"ไม่ลับหรอ บอว่าบินไปี่ปุ่น่อเลย"
แบฮยอนอบสั้นๆ
"ิถึานยอลฮย่อั"
เฮุนบ่นไปามประสาเ็น้อย นแบฮยอน้อำเลือามอ พอเฮุนเห็นสายาอแบฮยอนที่มออยู่อย่านั้น็อยิ้มำออมาไม่ไ้
"อ๋า...ไม่ใ่แบบนั้น ผมแ่ไม่มีเพื่อนเล่น้วยน่ะ"
เฮุนรีบพูแ้ัวับแบฮยอน
"ั้น็แล้วไป"
แบฮยอนยัิามอเฮุนอยู่้วยหาา แ่ทว่ามัเน่็ยัยิ้มำอยู่
"ั้นมาเล่นปิปอันีว่า ระหว่าที่รอูโฮน่ะ"
มินอพูวน
"ะีหรอฮย่อ? เห็นฝีมือผมยั? ที่เล่นับูโฮฮย่อน่ะ ผมนะเา้วยนะ นึถึอนที่บมือับานยอลฮย่อ แล้แหยู่โฮฮย่ออนบเมส์แล้ว ผมยัรู้สึำอยู่เลย"
เฮุนอบมินอ้วยหน้าาท่าทาที่โระภูมิ๊ายภูมิใ
"เอาสิ ันเล่น้วย"
แบฮยอนอแม้วยทันที แ่ยัไม่ทันที่ะไ้ลุไปไหนัน เสียประูหอพั็ถูเปิเ้ามา และเฮุน็รีบลุแล้ววิ่ไปหาูโฮทันที
"ฮย่อลับมาแล้ว อนนี้ผมหิวมาเลย"
เฮุนยิ้มนาเป็นสระอิ พร้อมับใ้มือีแ้มูโฮเบาๆ รัวๆ เล่นอยู่อย่านั้น
"รอินอย่าเียวไม่ไ้หรอ นาย้อ่วยันทำ้วย โอเมั้ย"
ูโฮยิ้มให้ับน้อเล็
"สบาย~ ผมเย่วยานยอลทำให้ฮย่อินแล้วไม่ใ่หรอ?"
เฮุนยิ้มพูับูโฮอย่ามีวามสุ แ่สายา็แอบำเลือมอูแบฮยอนอยู่ว่าะอออาารอะไรอีบ้าเวลาที่พูถึานยอล
เฮุนเป็นลูมือ่วยูโฮทำอาหาร้วยวามล่อแล่ว ปา็เอาแ่พูถึเรื่อรั้่อนที่ไปปาร์ี้ันสามน
"ฮย่อำไ้ป่ะ อนที่เราไปปาร์ี้ันสามนน่ะ"
เฮุนแล้ถามูโฮ
"อนที่านยอลไป้วยอ่ะนะ"
ูโฮอบเฮุนทันที แ่หารู้ไม่ว่าำลัเป็นผู้่วยอน้อเล็ในารแล้แบฮยอนไปแล้ว
"นั่นแหล่ะ านยอลฮย่อเาเ่มาเลยนะ เล่นเมส์็นะไปหม แถมยัทำอาหารอร่อยอี่าหา ผู้ายแบบนี้ใร็อยาไ้ใ่ป่ะ"
เฮุนพูเสียัพอให้แบฮยอนไ้ยิน
"ใ่มั้? ำไ้อนนั้นนายยั้อป้อนน้ำผลไม้ให้านยอลเลยนี่นา แถมอนทำอาหาร็ยัใส่ผ้าันเปื้อนให้ันอี ทำยัับว่าเป็นแฟนันั้นแหล่ะ"
ุนมยอนเล่นพูแบบนี้็ยิ่เ้าทาเฮุนเลยสิรับ อนนี้แบฮยอนนั่ฟัหูพึ่เ็บ้อมูลไว้หมทุอย่าแล้ว
"ะว่าไป็ิถึานยอลฮย่อริๆ นะ ผมอยาเอเ้าเร็วๆ ั ะไ้ไปเล่นสนุ้วยันอี"
เฮุนยิ้มหัวเราะับูโฮ
เล่นเมส์้วยัน ป้อนน้ำผลไม้ัน ผูผ้าันเปื้อนให้ัน ทำับ้าว้วยัน ับันเยมีบ้ามั้ยโมเม้น์แบบนั้นน่ะ แบฮยอนิแล้ว็ยิ่หุหิ ทันในั้นเา็หันไปหามินอพูโพล่ึ้นมาว่า
"ฮย่อ ิน้าวเสร็แล้วไปเที่ยวล็อเ้เวิล์ัน"
มินอหันไปหาเฮุนับูโฮเป็นารวนและอวามเห็น
้วยสายาอเฮุนที่แหลมมมอูแบฮยอนฮย่อแล้ว อนนี้ปลาำลัินเหยื่อรับ
"ผม้อเรียนภาษาีนับูโฮฮย่อ่อน่ะสิ"
เฮุนแล้บอออไป
"นายไปันสอนไ้มั้ยล่ะ ไม่ั้น็วนอี้ิไป้วยอีน เห็นบ่นๆ ว่าอยาไปเที่ยวที่นั่นอยู่นะ"
ูโฮพูเสริมให้ับน้อเล็เฮุน
"อี้ิอยาะพัมาว่า ่วนี้เาานยุ่มาเลยนะ"
แบฮยอนพยายามหา้ออ้าเพื่อที่ะไ้ไปับมินอสอน
มินอิามและเห็น้วยับแบฮยอน
"โอเ ั้นไปันสอน"
มินออบลับแบฮยอน โยไม่รู้ว่าริๆ แล้วเป็นแผนารอแบฮยอนที่ั้ใะทำให้านยอลหึเาอีรั้
ส่วนแบฮยอนไม่รู้ัวเลยว่าำลัโนมัเน่เฮุนเล่นานอยู่ หลัาที่ิน้าวันเสร็ แบฮยอน็ออไปพร้อมับมินอฮย่อทันที
เฮุนรีบเบอร์โทรหาานยอล
"ไ เฮุน"
"ฮย่ออยู่ไหนอ่ะ"
"พึ่ถึสนามบินฮาเนะ"
"ผมมีอะไระบอ"
แบฮยอนับมินอมาถึล็อเ้เวิล์แล้ว และำลัะเินเ้าไป
"มินอฮย่อ"
เสียทีุ่้นเยัมาา้าหลั นมินอับแบฮยอนหันหลัลับไปมอพร้อมัน
"อี้ิ!"
มินอยิ้มให้ับอี้ิแล้วเินเ้าไปูมือมายืนใล้ๆ
"มาไ้ไเนี่ย"
มินอถาม พร้อมับำถามที่ยิามมาาแบฮยอน้วยอีน
"เฮุนับูโฮเป็นนบอหรอ?"
"เปล่าหรอ ันอยามาเที่ยวที่นี่ แ่ไม่ล้าวนใร เพราะิว่าทุนอยาะพัผ่อนันมาว่า ไม่ิเลยว่าะมาเอันแบบนี้"
อี้ิยิ้มอบไปามวามริ
สวรร์ไม่เ้า้าแบฮยอนเลย มาสามนแบบนี้ มัน็ไม่เรียว่าเทน่ะสิ แ่่ามันเถอะ มาถึนานี้แล้วแบฮยอน็ไม่สนใเรื่อที่ะทำให้านยอลหึอีแล้วล่ะ เาิเพียแ่ว่ามาเล่นันให้สนุให้มันหลุโลไปเลยีว่า
ผมพยายามโทรหาแบฮยอนถี่มา นเรียไ้ว่าบ้าถึบ้ามา ทำไมไม่รับสายผมเลยล่ะ ผมโทรเป็นร้อยมิสอลแล้วเนี่ย นี่แอบไปเทับมินอฮย่อริอย่าที่บอผมไว้ั้นหรอ
โอ๊ย! ันำลัะโมโหนายริๆ แล้วนะ
แบฮยอน!
ทำไมนายไม่รับสาย!
เอันอีรั้นายเ็บแน่!
"ว้าว~ สนุมาริๆ เลยนะ"
แบฮยอนพูึ้นอนที่นั่ม้าหมุนเรื่อเล่นอันสุท้ายอพวเา
"ใ่! ันอบมาเลยล่ะ"
อี้ิยิ้มบออย่ามีวามสุ
"ถ้าเมมเบอร์ทุนไ้มาเที่ยว้วยันที่นี่ ะสนุมาว่านี้อีนะ"
มินอพูึ่เสียาย
แบฮยอนเอ็ิเหมือนัน พลาิถึานยอลึ้นมาทันที น้อรีบวัมือถือออมาาระเป๋า
พระเ้า!
ว่าร้อยมิสอลที่านยอลโทรหา ทำยัไีล่ะ อยู่ในสวนสนุที่เสียันานี้ แบฮยอน็เลยไม่ไ้ยินเสียโทรศัพท์อเาเลยน่ะสิ มีอะไรเิึ้นับานยอลหรือเปล่า แ่นิ้วอแบฮยอนไวว่าวามิ เาปุ่มโทรลับไปหาานยอลทันที
......
แบฮยอนโทรลับไปหลายรั้ แ่็ไม่มีวี่แววว่าานยอละรับสาย เาเลยัสินใโทรหาเมเนเอร์ฮย่อแทน
"ว่าไแบฮยอน"
"ฮย่อ อโทษที่โทรมารบวนรับ ือผมโทรหาานยอลหลายรั้แล้ว แ่ว่าเาไม่รับสายเลยน่ะรับ"
"อนนี้านยอลหลับไปแล้วล่ะ เาเหนื่อยมาเลย มีอะไร่วนหรือเปล่า?"
"เปล่าหรอรับ สายเรียเ้าที่ผมไม่ไ้รับมันโว์เป็นเบอร์อเา ็เลยโทรลับมาน่ะรับ"
"เอาไว้พรุ่นี้เ้าฮย่อะบอับานยอลให้อีที็แล้วันนะ"
"อบุรับ"
แบฮยอนวาสายาเมเนเอร์ฮย่อแล้ว แ่็ยัิอยู่ว่าะลอโทรลับไปหาานยอลอีรั้ีมั้ย
ู่ๆ โทรศัพท์มือถืออแบฮยอน็ัึ้นมา แบฮยอนยิ้มทันที ที่เห็นว่าเป็นเบอร์อานยอล
"ว่าไรับ ที่รั"
แบฮยอนทัเสียใส
"สนุมามั้ย?"
ผมถามแบฮยอนลับไปเสียุ
"สนุอะไร...?"
ไม่ทันที่แบฮยอนพูบ เา็เิเอะใึ้นมา หรือว่าานยอลรู้แล้วว่า เามาเที่ยวับมินอฮย่อ
"เวลาที่นายไม่มีันอยู่้วย ีวินายสนุมาเลยสินะ?"
ผมยัพู่อไปแบบประ
"ไม่ใ่สัหน่อย"
"แล้วทำไมไม่รับสาย?"
"ที่นี่มันเสียัมาน่ะ ัน็เลยไม่ไ้ยินเสียโทรศัพท์เลย"
"นายรู้มั้ยว่าันหุหิมาแ่ไหน?"
แบฮยอนรู้ว่าานยอลโมโหเาแล้ว เลยอบลับไปามวามริ ไม่อยาให้เรื่อบานปลายมาไปว่านี้
"ันอโทษ ทีแร็ั้ใว่าะทำให้นายหึเล่นๆ แ่พอมาเออี้ิที่นี่้วย็เลยลืมเรื่อนั้นไปหมเลย"
"อี้ิั้นหรอ?"
ผมถามลับไปอย่าๆ
"ันมาเที่ยวับมินอฮย่อ็ริ แ่แล้ว็มาเออี้ิที่นี่ สรุป็ือเราเที่ยว้วยันสามน ไม่ไ้มาเทันสอนอย่าที่นายิ"
วามริผมโล่ใไปแล้วล่ะ แ่อยาแล้แบฮยอนลับบ้า ผมนิ่เียบไม่ยอมอบอะไรลับไป
"ันอโทษ ะให้ันทำอะไร็ไ้บอมาเลย ถ้าทำให้นายหายโรธ"
"พูริ?"
ผมถามย้ำแบฮยอนลับไป
"อืม ็ริน่ะสิ"
"ั้นืนวันเสาร์นายเรียมัวเอาไว้ให้ี ันไม่ปล่อยนายเอาไว้แน่"
"พูบ้าอะไรเนี่ย?"
ถ้าใรเห็นอินสาแรมอผม ที่ใส่เสื้อสีาวูสอนิ้วละ็ นั่นเป็น้อวามที่ผมส่ถึแบฮยอนเอรับ
ร่าายผมพร้อมแล้วสำหรับืนวันเสาร์นี้
แบฮยอน!
นายเสร็ันแน่
อบุที่ิามอ่านนมาถึอนนี้ับ OS #านแบ รีันรัวๆ เฟบไว้อ่านันเยอะๆ นะะ อบุ่ะ
#านแบหวีฟีทเอ็โ ยัมี OS อีหลายอนให้อ่านันอีนะ แปะ #านแบในฟุุโอะ #านแบสามประเทศ
Paring : #านแบ
Rate : 18+
Hashtag : #านแบหวีฟีทเอ็โ
ผมอยู่ที่สนามบินเี่ยไฮ้รับ ำลัะบินลับไปที่ี่ปุ่นอีรั้ าราานผมแน่นมาริๆ แ่ถึแม้ว่ามันะเป็นอย่านั้น ผม็ยัอยาที่ะทำานหนั เพื่อแฟนลับทุนที่รอิามผลานอพวเราอยู่ยัไล่ะรับ
อนนี้ผมเ้ามานั่รอใล้ับประูทาออ่อนึ้นเรื่อแล้ว และ็ไม่ลืมที่ะโทรหา 'แบฮยอนนี่' อผม้วย
"แบฮยอนนี่"
"ว่าไรับ ที่รั"
แบฮยอนรับสายและพูประโยนี้เหมือนอย่าเย
"โทรมารายานัวสิรับ เบบี๋"
ผมอบเล่นับแบฮยอนลับไปอย่านั้น
"ปาีแบบนี้แล้วันะหนีไปไหนไ้ล่ะ?"
แบฮยอนหัวเราะอบใ
"ถึนายิหนี ัน็ะไปลาอนายลับมาหาันอยู่ีนั่นแหล่ะ"
"้า~ านยอลฮย่อนแมน"
แบฮยอนหัวเราะอีรั้ นผม้อหัวเราะามไป้วย
"แล้วทำไรอยู่หรอ?"
ผมวนแบฮยอนุย่อ
"รอมินอฮย่ออยู่น่ะ ันฝาเาไปื้ออที่อีมา์ทให้น่ะสิ"
"เี๋ยวนี้อะไร็มินอฮย่อลอเลยนะ"
ผมแล้แหย่แบฮยอนลับไป
"ไหนว่าไม่หึแล้วไล่ะ?"
"็ไม่ไ้หึสัหน่อย แ่รู้สึหมั่นไส้... นน่ารั"
ผมหัวเราะึ้นเบาๆ หลัาที่พูบ โยเน้นเสียที่สามำสุท้าย
"บ้า..."
ผมไ้ยินเสียแบฮยอนพูำนี้เบาๆ นะ
"เือบลืมบอ วันนี้ันไม่ไ้ลับเาหลีนะ แ่ว่าไปี่ปุ่น่อเลย แล้ว็ะรอนายับเพื่อนๆ อยู่ที่นั่น"
"พูริ?!"
แบฮยอนถามผม
"ทำไม? ิถึันหรอ?"
"เปล่า! ถ้านายไม่ลับ ันะไ้ไปเทับมินอฮย่อ่าหาล่ะ"
"พูริ?!"
ผมถามเสียเ้ม ่อนที่แบฮยอนะพูย้อนลับมาว่า
"เี๋ยว็รู้"
"ลับมาแล้วหรอ?"
แบฮยอนถามออไป หลัาที่เห็นมินอฮย่อเินเ้ามาในหอ
"อ่ะ! อที่นายฝาื้อ"
มินอยื่นถุพลาสิสีำส่ให้ับแบฮยอน ่อนนั่ลบนโฟา
"อบุมารับ"
แบฮยอนไม่ลืมที่ะยิ้มหวานลับไปให้ับมินอ
"ูโฮล่ะ?"
มินอถาม
"ใล้ถึแล้วล่ะ เมื่อี้พึ่โทรมาบอว่าำลันั่รถแท็ี่ลับมา ฮย่อเาเอแฟนลับ่อนึ้นรถ้วยล่ะ เลย้อเอร์วิสันนิหน่อย"
แบฮยอนเล่าไปยิ้มไป
เสียประูห้อใรนหนึ่เปิและปิัึ้น ามมา้วยเสียลารอเท้าแะที่ั่อเนื่อเ้ามานถึห้อรับแ
"ไ เฮุน"
มินอับแบฮยอนทัึ้นเือบพร้อมัน เมื่อเห็นน้อเล็เินเ้ามา
"หิว้าว ว่าะออไปหาอะไรินหน่อย ฮย่อไป้วยันมั้ย"
มัเน่อเราทำหน้าายู่ยี่บ่บอว่าหิวัแล้ว
"ไม่้อไปหรอ เี๋ยวูโฮ็ลับมาแล้ว เห็นบอว่าะทำออร่อยให้ินัน้วย"
มินอบอเฮุน เพราะเานัับูโฮไว้เรียบร้อยแล้วเรื่อที่ะิน้าว้วยัน
"สวรร์อมัเน่"
เฮุนอุทานเบาๆ ่อนเอนัวนั่พิโฟา
"วันนี้านยอละลับมาที่นี่ใ่ป่ะ?"
เฮุนถามึ้น
"ไม่ลับหรอ บอว่าบินไปี่ปุ่น่อเลย"
แบฮยอนอบสั้นๆ
"ิถึานยอลฮย่อั"
เฮุนบ่นไปามประสาเ็น้อย นแบฮยอน้อำเลือามอ พอเฮุนเห็นสายาอแบฮยอนที่มออยู่อย่านั้น็อยิ้มำออมาไม่ไ้
"อ๋า...ไม่ใ่แบบนั้น ผมแ่ไม่มีเพื่อนเล่น้วยน่ะ"
เฮุนรีบพูแ้ัวับแบฮยอน
"ั้น็แล้วไป"
แบฮยอนยัิามอเฮุนอยู่้วยหาา แ่ทว่ามัเน่็ยัยิ้มำอยู่
"ั้นมาเล่นปิปอันีว่า ระหว่าที่รอูโฮน่ะ"
มินอพูวน
"ะีหรอฮย่อ? เห็นฝีมือผมยั? ที่เล่นับูโฮฮย่อน่ะ ผมนะเา้วยนะ นึถึอนที่บมือับานยอลฮย่อ แล้แหยู่โฮฮย่ออนบเมส์แล้ว ผมยัรู้สึำอยู่เลย"
เฮุนอบมินอ้วยหน้าาท่าทาที่โระภูมิ๊ายภูมิใ
"เอาสิ ันเล่น้วย"
แบฮยอนอแม้วยทันที แ่ยัไม่ทันที่ะไ้ลุไปไหนัน เสียประูหอพั็ถูเปิเ้ามา และเฮุน็รีบลุแล้ววิ่ไปหาูโฮทันที
"ฮย่อลับมาแล้ว อนนี้ผมหิวมาเลย"
เฮุนยิ้มนาเป็นสระอิ พร้อมับใ้มือีแ้มูโฮเบาๆ รัวๆ เล่นอยู่อย่านั้น
"รอินอย่าเียวไม่ไ้หรอ นาย้อ่วยันทำ้วย โอเมั้ย"
ูโฮยิ้มให้ับน้อเล็
"สบาย~ ผมเย่วยานยอลทำให้ฮย่อินแล้วไม่ใ่หรอ?"
เฮุนยิ้มพูับูโฮอย่ามีวามสุ แ่สายา็แอบำเลือมอูแบฮยอนอยู่ว่าะอออาารอะไรอีบ้าเวลาที่พูถึานยอล
เฮุนเป็นลูมือ่วยูโฮทำอาหาร้วยวามล่อแล่ว ปา็เอาแ่พูถึเรื่อรั้่อนที่ไปปาร์ี้ันสามน
"ฮย่อำไ้ป่ะ อนที่เราไปปาร์ี้ันสามนน่ะ"
เฮุนแล้ถามูโฮ
"อนที่านยอลไป้วยอ่ะนะ"
ูโฮอบเฮุนทันที แ่หารู้ไม่ว่าำลัเป็นผู้่วยอน้อเล็ในารแล้แบฮยอนไปแล้ว
"นั่นแหล่ะ านยอลฮย่อเาเ่มาเลยนะ เล่นเมส์็นะไปหม แถมยัทำอาหารอร่อยอี่าหา ผู้ายแบบนี้ใร็อยาไ้ใ่ป่ะ"
เฮุนพูเสียัพอให้แบฮยอนไ้ยิน
"ใ่มั้? ำไ้อนนั้นนายยั้อป้อนน้ำผลไม้ให้านยอลเลยนี่นา แถมอนทำอาหาร็ยัใส่ผ้าันเปื้อนให้ันอี ทำยัับว่าเป็นแฟนันั้นแหล่ะ"
ุนมยอนเล่นพูแบบนี้็ยิ่เ้าทาเฮุนเลยสิรับ อนนี้แบฮยอนนั่ฟัหูพึ่เ็บ้อมูลไว้หมทุอย่าแล้ว
"ะว่าไป็ิถึานยอลฮย่อริๆ นะ ผมอยาเอเ้าเร็วๆ ั ะไ้ไปเล่นสนุ้วยันอี"
เฮุนยิ้มหัวเราะับูโฮ
เล่นเมส์้วยัน ป้อนน้ำผลไม้ัน ผูผ้าันเปื้อนให้ัน ทำับ้าว้วยัน ับันเยมีบ้ามั้ยโมเม้น์แบบนั้นน่ะ แบฮยอนิแล้ว็ยิ่หุหิ ทันในั้นเา็หันไปหามินอพูโพล่ึ้นมาว่า
"ฮย่อ ิน้าวเสร็แล้วไปเที่ยวล็อเ้เวิล์ัน"
มินอหันไปหาเฮุนับูโฮเป็นารวนและอวามเห็น
้วยสายาอเฮุนที่แหลมมมอูแบฮยอนฮย่อแล้ว อนนี้ปลาำลัินเหยื่อรับ
"ผม้อเรียนภาษาีนับูโฮฮย่อ่อน่ะสิ"
เฮุนแล้บอออไป
"นายไปันสอนไ้มั้ยล่ะ ไม่ั้น็วนอี้ิไป้วยอีน เห็นบ่นๆ ว่าอยาไปเที่ยวที่นั่นอยู่นะ"
ูโฮพูเสริมให้ับน้อเล็เฮุน
"อี้ิอยาะพัมาว่า ่วนี้เาานยุ่มาเลยนะ"
แบฮยอนพยายามหา้ออ้าเพื่อที่ะไ้ไปับมินอสอน
มินอิามและเห็น้วยับแบฮยอน
"โอเ ั้นไปันสอน"
มินออบลับแบฮยอน โยไม่รู้ว่าริๆ แล้วเป็นแผนารอแบฮยอนที่ั้ใะทำให้านยอลหึเาอีรั้
ส่วนแบฮยอนไม่รู้ัวเลยว่าำลัโนมัเน่เฮุนเล่นานอยู่ หลัาที่ิน้าวันเสร็ แบฮยอน็ออไปพร้อมับมินอฮย่อทันที
เฮุนรีบเบอร์โทรหาานยอล
"ไ เฮุน"
"ฮย่ออยู่ไหนอ่ะ"
"พึ่ถึสนามบินฮาเนะ"
"ผมมีอะไระบอ"
แบฮยอนับมินอมาถึล็อเ้เวิล์แล้ว และำลัะเินเ้าไป
"มินอฮย่อ"
เสียทีุ่้นเยัมาา้าหลั นมินอับแบฮยอนหันหลัลับไปมอพร้อมัน
"อี้ิ!"
มินอยิ้มให้ับอี้ิแล้วเินเ้าไปูมือมายืนใล้ๆ
"มาไ้ไเนี่ย"
มินอถาม พร้อมับำถามที่ยิามมาาแบฮยอน้วยอีน
"เฮุนับูโฮเป็นนบอหรอ?"
"เปล่าหรอ ันอยามาเที่ยวที่นี่ แ่ไม่ล้าวนใร เพราะิว่าทุนอยาะพัผ่อนันมาว่า ไม่ิเลยว่าะมาเอันแบบนี้"
อี้ิยิ้มอบไปามวามริ
สวรร์ไม่เ้า้าแบฮยอนเลย มาสามนแบบนี้ มัน็ไม่เรียว่าเทน่ะสิ แ่่ามันเถอะ มาถึนานี้แล้วแบฮยอน็ไม่สนใเรื่อที่ะทำให้านยอลหึอีแล้วล่ะ เาิเพียแ่ว่ามาเล่นันให้สนุให้มันหลุโลไปเลยีว่า
ผมพยายามโทรหาแบฮยอนถี่มา นเรียไ้ว่าบ้าถึบ้ามา ทำไมไม่รับสายผมเลยล่ะ ผมโทรเป็นร้อยมิสอลแล้วเนี่ย นี่แอบไปเทับมินอฮย่อริอย่าที่บอผมไว้ั้นหรอ
โอ๊ย! ันำลัะโมโหนายริๆ แล้วนะ
แบฮยอน!
ทำไมนายไม่รับสาย!
เอันอีรั้นายเ็บแน่!
"ว้าว~ สนุมาริๆ เลยนะ"
แบฮยอนพูึ้นอนที่นั่ม้าหมุนเรื่อเล่นอันสุท้ายอพวเา
"ใ่! ันอบมาเลยล่ะ"
อี้ิยิ้มบออย่ามีวามสุ
"ถ้าเมมเบอร์ทุนไ้มาเที่ยว้วยันที่นี่ ะสนุมาว่านี้อีนะ"
มินอพูึ่เสียาย
แบฮยอนเอ็ิเหมือนัน พลาิถึานยอลึ้นมาทันที น้อรีบวัมือถือออมาาระเป๋า
พระเ้า!
ว่าร้อยมิสอลที่านยอลโทรหา ทำยัไีล่ะ อยู่ในสวนสนุที่เสียันานี้ แบฮยอน็เลยไม่ไ้ยินเสียโทรศัพท์อเาเลยน่ะสิ มีอะไรเิึ้นับานยอลหรือเปล่า แ่นิ้วอแบฮยอนไวว่าวามิ เาปุ่มโทรลับไปหาานยอลทันที
......
แบฮยอนโทรลับไปหลายรั้ แ่็ไม่มีวี่แววว่าานยอละรับสาย เาเลยัสินใโทรหาเมเนเอร์ฮย่อแทน
"ว่าไแบฮยอน"
"ฮย่อ อโทษที่โทรมารบวนรับ ือผมโทรหาานยอลหลายรั้แล้ว แ่ว่าเาไม่รับสายเลยน่ะรับ"
"อนนี้านยอลหลับไปแล้วล่ะ เาเหนื่อยมาเลย มีอะไร่วนหรือเปล่า?"
"เปล่าหรอรับ สายเรียเ้าที่ผมไม่ไ้รับมันโว์เป็นเบอร์อเา ็เลยโทรลับมาน่ะรับ"
"เอาไว้พรุ่นี้เ้าฮย่อะบอับานยอลให้อีที็แล้วันนะ"
"อบุรับ"
แบฮยอนวาสายาเมเนเอร์ฮย่อแล้ว แ่็ยัิอยู่ว่าะลอโทรลับไปหาานยอลอีรั้ีมั้ย
ู่ๆ โทรศัพท์มือถืออแบฮยอน็ัึ้นมา แบฮยอนยิ้มทันที ที่เห็นว่าเป็นเบอร์อานยอล
"ว่าไรับ ที่รั"
แบฮยอนทัเสียใส
"สนุมามั้ย?"
ผมถามแบฮยอนลับไปเสียุ
"สนุอะไร...?"
ไม่ทันที่แบฮยอนพูบ เา็เิเอะใึ้นมา หรือว่าานยอลรู้แล้วว่า เามาเที่ยวับมินอฮย่อ
"เวลาที่นายไม่มีันอยู่้วย ีวินายสนุมาเลยสินะ?"
ผมยัพู่อไปแบบประ
"ไม่ใ่สัหน่อย"
"แล้วทำไมไม่รับสาย?"
"ที่นี่มันเสียัมาน่ะ ัน็เลยไม่ไ้ยินเสียโทรศัพท์เลย"
"นายรู้มั้ยว่าันหุหิมาแ่ไหน?"
แบฮยอนรู้ว่าานยอลโมโหเาแล้ว เลยอบลับไปามวามริ ไม่อยาให้เรื่อบานปลายมาไปว่านี้
"ันอโทษ ทีแร็ั้ใว่าะทำให้นายหึเล่นๆ แ่พอมาเออี้ิที่นี่้วย็เลยลืมเรื่อนั้นไปหมเลย"
"อี้ิั้นหรอ?"
ผมถามลับไปอย่าๆ
"ันมาเที่ยวับมินอฮย่อ็ริ แ่แล้ว็มาเออี้ิที่นี่ สรุป็ือเราเที่ยว้วยันสามน ไม่ไ้มาเทันสอนอย่าที่นายิ"
วามริผมโล่ใไปแล้วล่ะ แ่อยาแล้แบฮยอนลับบ้า ผมนิ่เียบไม่ยอมอบอะไรลับไป
"ันอโทษ ะให้ันทำอะไร็ไ้บอมาเลย ถ้าทำให้นายหายโรธ"
"พูริ?"
ผมถามย้ำแบฮยอนลับไป
"อืม ็ริน่ะสิ"
"ั้นืนวันเสาร์นายเรียมัวเอาไว้ให้ี ันไม่ปล่อยนายเอาไว้แน่"
"พูบ้าอะไรเนี่ย?"
ถ้าใรเห็นอินสาแรมอผม ที่ใส่เสื้อสีาวูสอนิ้วละ็ นั่นเป็น้อวามที่ผมส่ถึแบฮยอนเอรับ
ร่าายผมพร้อมแล้วสำหรับืนวันเสาร์นี้
แบฮยอน!
นายเสร็ันแน่
อบุที่ิามอ่านนมาถึอนนี้ับ OS #านแบ รีันรัวๆ เฟบไว้อ่านันเยอะๆ นะะ อบุ่ะ
#านแบหวีฟีทเอ็โ ยัมี OS อีหลายอนให้อ่านันอีนะ แปะ #านแบในฟุุโอะ #านแบสามประเทศ
ผลงานอื่นๆ ของ หวังอี้ปั๋วมาล๊าวซ์ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ หวังอี้ปั๋วมาล๊าวซ์
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น